رقص درایلات و عشایر ایران

 رقص  در ایلات و عشایر ایران

رقص یا حرکات موزون و ریتمیک، یکی از مهمترین آداب و رسوم  ایلات و عشایر کشور به حساب می آید که مظهر و نماد ؛ همبستگی، اتحاد و عاطفه در بین آنان است.

رقص در میان عشایر، نوعی سرگرمی و عاملی روحیه بخش، نشاط آور و شادی آفرین است که به زندگی سخت و دشوار ایلییاتی، رنگ و جلایی خاص می بخشد و به عنوان یک هنر در کنار موسیقی و شعر عشایر، بیان کننده حالات روحی و عاطفی و وسیله ای برای بیان احساسات و عواطف فرد ایلیاتی، و نیز ابزاری جهت ایجاد ارتباط نمادین می باشد. 

رقص عشایر عاملی بسیار مهم در برانگیختن حس تعاون و دوستی از یک سو و پرورش احساس رقابت سازنده در میان افراد ایل می باشد و همچنین سبب آمادگی جسمانی و روانی آنان برای انجام کارهای سخت زندگی روزانه می شود. 

رقص در بین عشایر گاهی حتی نوعی عبادت، دعا یا طلب حاجتی از آفریدگار به حساب می آید. مانند رقص طلب باران در عشایر جنوب خراسان.   

بدون شک رقص و ترانه های محلی عشایر که یکی از مهمترین عوامل تاریخی آن، جنگ ها و تهاجمات بیگانگان به ایل است، بخشی از گوهر گرانبها و فرهنگ فولکلور این سرزمین است که نشان از مردمی صبور، سلحشور، سخت کوش و دوستدار سرزمین مادریشان ایران بزرگ دارد و بخشی از سابقه غنی و غرور آفرین این سرزمین به شمار می شود.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.