سیاه چادر، خانه عشایر و از نمادهای اصلی زندگی کوچ نشینی است که در اندازه ها و نمونه های مختلف در بین ایلات و عشایر ایران به عنوان سرپناه استفاده می شود.
سیاه چادر شامل تکه های بافته شده از موی بز است که از اتصال آنها به هم و قرار دادن بر روی تعدادی تیرک چوبی برپا می شود. تعداد تیرک های به کار رفته در سیاه چادر که ستونهای آن هستند، در مناطق و ایلات و طوایف مختلف، متفاوت است و بستگی به شکل و اندازه سیاه چادر دارد.
خاصیت موی بز به گونه ای است که در گرما منقبض و در سرما منبسط می شود که باعث می شود منفذهای سیاه چادر در تابستان باز و هوای داخل آن خنک و در زمستان بسته شده و از ورود سرما و باران به داخل سیاه چادر جلوگیری می کند.
استفاده از مطالب وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.