رقص درایلات و عشایر ایران

 رقص  در ایلات و عشایر ایران

رقص یا حرکات موزون و ریتمیک، یکی از مهمترین آداب و رسوم  ایلات و عشایر کشور به حساب می آید که مظهر و نماد ؛ همبستگی، اتحاد و عاطفه در بین آنان است.

رقص در میان عشایر، نوعی سرگرمی و عاملی روحیه بخش، نشاط آور و شادی آفرین است که به زندگی سخت و دشوار ایلییاتی، رنگ و جلایی خاص می بخشد و به عنوان یک هنر در کنار موسیقی و شعر عشایر، بیان کننده حالات روحی و عاطفی و وسیله ای برای بیان احساسات و عواطف فرد ایلیاتی، و نیز ابزاری جهت ایجاد ارتباط نمادین می باشد. 

رقص عشایر عاملی بسیار مهم در برانگیختن حس تعاون و دوستی از یک سو و پرورش احساس رقابت سازنده در میان افراد ایل می باشد و همچنین سبب آمادگی جسمانی و روانی آنان برای انجام کارهای سخت زندگی روزانه می شود. 

رقص در بین عشایر گاهی حتی نوعی عبادت، دعا یا طلب حاجتی از آفریدگار به حساب می آید. مانند رقص طلب باران در عشایر جنوب خراسان.   

بدون شک رقص و ترانه های محلی عشایر که یکی از مهمترین عوامل تاریخی آن، جنگ ها و تهاجمات بیگانگان به ایل است، بخشی از گوهر گرانبها و فرهنگ فولکلور این سرزمین است که نشان از مردمی صبور، سلحشور، سخت کوش و دوستدار سرزمین مادریشان ایران بزرگ دارد و بخشی از سابقه غنی و غرور آفرین این سرزمین به شمار می شود.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.

موسیقی سنتی عشایر

---

موسیقی سنتی  عشایر

موسیقی سنتی و محلی، با روح و جان عشایر پیوند دیرینه دارد و هر کدام از ایلات و عشایر کشور، موسیقی و آوازهای سنتی و فولکور  ویژه و خاص خود را دارند که بسیار زیبا، روح بخش، جان افزا و شادی آفرین و گاه بسیار حزن انگیز است.

عشایر عموما از کودکی و بیشتر در هنگام رمه گردانی، اشعار، نغمه ها و آوازهای فولکلور خود را که سینه به سینه از پیشینیان به آنان انتقال یافته، زمزمه و نجوا و فریاد می کنند و با این خوانش آهنگین و دمیدن در نی و نیلبک و فلوت، سوز و گدازها، دلتنگی ها و شادی های خود را در گوش طبیعت نجوا می کنند.  

  این نغمه ها در دل طبیعت به قدری عمیق و گوش نواز است که امروزه شاهد برگزاری و اجرای موسیقی های سنتی عشایر در جشنواره های رسمی و غیر رسمی در سطح شهرهای مختلف و حتی در خارج از مرزهای کشور هستیم که عموما با استقبال و توجه ویژه مردم، هنرمندان و علاقه مندان همراه است. 

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.

مذهب در میان ایلات و عشایر

مذهب در میان  ایلات و عشایر

توجه به شعائر، اعتقادات و مناسک دینی و مذهبی همچنان که در جوامع  شهری و روستایی ایران نمود دارد، در جامعه عشایری نیز بسیار ریشه دار است و در طوایف و قومیت های مختلف، با خلوص فراوان، ساده و بی پیرایه و با عشق، به آیین ها و مناسک مذهبی  به ویژه مراسم سوگواری سالار شهیدان ابا عبدا.. الحسین (ع) می پردازند که این خلوص و ایمان و اعتقاد، به شفافیت و وضوح تصویریست که آیینه در خود می نمایاند.  

 

 همواره مراسم سوگواری در بین عشایر و ایلات اهمیت ویژه ای داشته و با سوز و گدازی خاص برگزار می شود که از یک سو نشانه انس و الفت آنان با اهل بیت و از سوی دیگر نشانه همبستگی اجتماعی آنان است.

از رسوم و باورهای اغلب عشایر کشور در ایام عزاداری محرم، برپایی پرچم و علم عزای حضرت ابوالفضل (ع) است که نمادی از رشادت و جان فشانی در نزد آنان می باشد و احترام خاص و ویژه ای برای آن قائل هستند.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.

تامین آب آشامیدنی عشایر

  آب را گل نکنیم

دست درویشی شاید نان خشکیده فرو برده در آب...

یکی از نیازهای اساسی و ضروری ایلات و عشایر کشور و دام های آنان ، آب شرب سالم و بهداشتی است که  گاه این نیاز اولیه به دلیل بروز خشکسالی  در برخی از استان های کشور با دشواری هایی همراه است. البته خدمات قابل توجه ای  در خصوص تامین آب عشایر توسط سازمان امور عشایر و امور عشایر استان ها در مناطق عشایری کشور ارائه می شود.

 

تامین آب شرب  نیز در جامعه عشایری کشور همچون بیشتر فعالیت های روزانه، اغلب توسط زنان و دختران عشایری از چاه ها و چشمه سارهایی که در اطراف و گاهی دور از محل زندگی عشایر قرار دارد، تهیه می شود.  

در گذشته های نه چندان دور، اغلب زنان ایلییاتی بوسیله مشک آب مورد نیاز خانوار را تهیه و حمل می کردند اما امروزه از وسایل به غیر از مشک استفاده می شود.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.

پخت نان توسط عشایر

 پخت نان توسط عشایر

پخت نان در ایلات و عشایر کشور یکی از کارها و فعالیت هایروزانه است که عموما توسط زنان با تجربه خانوارهای عشایری انجام می شود.

  

  نان سنتی درهر منطقه عشایری با وسایل و امکانات خاص و با مهارت زیاد طبخ می شود و عموما در این فعالیت سخت، زنان چند خانوار با هم مشارکت و همکاری می کنند. 

پخت نان برای کودکان عشایری نیز جذابیت ویژه ای دارد و از همان دوران کودکی با علاقه خاصی در کنار مادر با تجربه و ماهر خود، آموزش های لازم را در این خصوص می بینند. 

البته امروزه پخت نان در بین عشایر به مانند گذشته رونق ندارد. احداث جاده های ماشین رو در مناطق عشایری، دسترسی  آنان به شهرها و روستاها را تسهیل نموده است، از اینرو گاهی نان مورد نیاز خود را از نانوایی های شهری و روستایی تهیه می کنند. 

تماشای پخت نان  به شیوه سنتی اغلب برای مردمان شهر جذابیت دارد به همین دلیل در بیشتر جشنواره ها و نمایشگاه های عشایری نحوه پخت نان توسط عشایر به نمایش گذاشته می شود که مورد استقبال بازدیدکنندگان قرار می گیرد. 

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.