لباس و پوشاک عشایر

لباس و پوشاک عشایر

 پوشاک و لباس از جمله مهم ترین و بارزترین نماد و سمبل های عینی و فرهنگی یک قوم است. به تعبیری لباس و پوشاک هر قوم مظهر قومی و سریع الا نتقال ترین نشانه فرهنگی و مشخص کننده هویت و شخصیت فرهنگی آن قوم و نشانه پایبندی و اعتقاد مردم به آداب و رسوم جامعه خویش است. 

  

لباس و پوشاک عشایر به ویژه  زنان و دختران عشایری، یکی از چشم نوازترین و اصلی ترین نمادهای جامعه عشایری کشور است که در طرح ها و رنگ ها و نقش های متنوعی از پارچه های زیبا و مرغوب و مخملی تهیه می شود که بسیار موقر و با شکوه و مجلل است. 

 گروه های قومی و ایلییاتی که در مناطق مختلف کشور زندگی می کنند، هر کدام دارای ویژگی های قومی برجسته ای هستند و تن پوش  و لباس ویژه خود را دارند که معرف قومیت و سایر مشخصات فرهنگی آنان است.

 زنان و دخترا جوان عشایری معمولا در زندگی روزمره، کوچ، مهمانی و مراسم های مختلف به ویژه عروسی، تن پوش های رنگین خود را بر تن می کنند که رنگ ها  و طرح های شاد و متنوع  آن جلوه ای ویژه به محیطی که در آن حضور دارند می دهد.

نوع پارچه، دوخت، تزیین و نام انواع پوشاک و زیور های زنان در نزد ایلات و عشایر کشور از تنوع چشمگیری برخوردار است و  کارکردی چندگانه دارند و مواردی همچون پوشیدگی، راحتی، شادابی، تنوع و ... در آن لحاظ شده است که امروزه متاسفانه در بعضی از مناطق کمتر استفاده می شود.

 پوشاک  زنان عشایر به ویژه در بختیاری ها و قشقایی ها  10 تا 11 تکه را شامل می شود که عموما به سر پوش و تن پوش و پا پوش تقسیم می شود.

 پارچه زری و ابریشم و مخمل های رنگین و یراق های پهن، سکه های قدیمی و دامن های پرچین، منجوق و پولک دوزی که از ذوق و سلیقه و مهارت زیاد خبر می دهد، در مجموع پوشاک زنان عشایری را به صورت مجموعه ای هماهنگ در آورده است که  وقار خاصی به آنان می بخشد.

کسب منزلت اجتماعی نیز البته در مردان عشایری بر اساس پوشاک و لباس وجود دارد و اینکه هر قطعه لباس ممکن است بیانگر قشر و طبقه و رفاه و تحول خاص آنان باشد.

 تحقیقات و مطالعات  نشان می دهد که گرایش به سمت استفاده از لباس های سنتی در میان تمامی اقوام و طوایف عشایری کشور به طور مداوم رو به کاهش است، البته این کاهش در زنان عشایری کمتر از مردان است و آنان هنوز تمایل بیشتری نسبت به مردان در پوشیدن لباس های سنتی خود دارند.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.