بازی های محلی و سنتی عشایر

بازی های محلی و سنتی عشایر

بازی های بومی و محلی عشایر پایبند به فرهنگ و اصول سنتی و قومی عشایری است و از ویژگی های فرهنگی و اجتماعی خاصی پیروی می کند که این نمودهای فرهنگ قومی، از ریشه ای مشترک، تنومند و دیرینی برخوردار است.

 

یکی از تفریحات و سرگرمی های نشاط آور و پر هیجانی که سینه به سینه از نسلی به نسلی انتقال یافته و هنوز نیز در بین عشایر و ایلات رونق دارد، بازی های بومی و محلی آنان است.

چوب بازی یکی از شناخته شده ترین و پرجاذبه ترین بازی های سنتی و محلی عشایر است که هنوز در بین عشایر و ایلات کشور رایج و متداول است.

 این بازی و سایر بازی های محلی عشایر که بعضی از آنها قدمتی طولانی دارند، اوقات فراغت مفرح و شادی را برای بیرون راندن خستگی تلاش و فعالیت های روزانه آنان، فراهم می سازد.

چوب بازی که ترکه بازی نیز گفته می شود، نماد خشونت، شور، هیجان، و ورزش و تفریحی پر تحرک است. در این بازی ـ رقص که روحیه جنگ آوری و آمادگی برای دفاع در برابر دشمن را در عشایر تقویت می کند؛ یکی از مردان چوب ترکه ای حدود 5/1 متری را به دست می گیرد و وظیفه اش فرود آوردن ترکه و زدن ضربه به پای طرف مقابل است که او نیز چوب بلند قطوری را برای دفاع از خود در دست دارد و باید تلاش کند تا ضربه چوب دستی را با حرکت چوب خود و گاه پریدن از روی زمین، دفاع و خنثی کند و مانع از برخورد آن با پاهایش شود.

در این مدت، سرنا و ساز و دهل نیز توسط شهنا زن و توشمال نواخته می شود که این گردش و دفاع مردان چوب به دست و هماهنگی آن با ساز و دهل نوعی رقص و حرکت موزون را در ذهن بیننده تداعی می کند.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.